Laatste maand van het jaar, eerste maand stage!

Dag allemaal, allereerst dank voor jullie berichtjes en emails, ze waren stuk voor stuk leuk om te lezen. De eerste maand zit er zo goed als op, dus tijd om weer wat op mijn website te zetten. Wie gelijk door wil naar de foto’s, hier is de link: http://picasaweb.google.nl/chrisseijger10

Om maar even een open deur in te trappen: het leven hier bevalt me goed, en ik heb het idee dat ik mijn draai momenteel goed gevonden heb! De temperaturen zijn tot nu toe goed te doen, ik heb nog geen dengue danwel malaria opgelopen, en beleef genoeg nieuwe dingen!

Wat betreft mijn stageopdracht, die vind ik zelf rete-interessant, daarom volgt hier een korte toelichting wat ik hier nu eigenlijk doe. Tenslotte is de stage mijn ‘hoofdactiviteit’ voor mijn verblijf hier. Aangezien de Mekong Rivier nog steeds een overvloed aan water heeft (met name in het natte seizoen) liggen er voor de landen hier een enorme kans op ontwikkeling, door het water op een verstandige manier te exploiteren. Ik ben nu samen met mijn begeleider een methode aan het ontwikkelen die inzicht moet geven voor de Mekong landen welke afwegingen er eventueel gemaakt moeten worden in de te maken keuzes voor exploitatie van het water (dit kan zijn voor de binnenlandse markt, maar ook voor de export markt). En dan vervolgens ook kijken naar de potentiële effecten van die ontwikkelingen (tussen water sectoren, landen, en boven- en benedenstroomse gebieden). Doordat we iets nieuws uitproberen en niet het gebaande pad kiezen betekent het dat ik regelmatig tegen muren oploop, of dingen doe die uiteindelijk niet werkzaam blijken te zijn. Dit ben ik na een paar weken gaan accepteren (jah daar zaten wat frustratiemomentjes), en door veel te overleggen met mijn begeleider heb ik er vertrouwen in dat we dit tot een goed einde gaan brengen. Leuk aan de opdracht is dat we ook proberen zaken zoveel mogelijk te kwantificeren, waardoor ik weer wat met Excel mag spelen, iets wat ik tijdens mijn afstudeervak toch af en toe miste.

Het contact met de collega’s hier is erg goed, het zijn eigenlijk vooral Fransen; de meesten kunnen prima Engels, zijn niet te zelfingenomen, en vormen goed tafelgezelschap bij de lunch (die al snel een uurtje in beslag neemt in een nabijgelegen restaurantje). En mijn begeleider is een grappige kerel, zo vond hij tijdens de beurs van het 10 jarig bestaan van ons hoofdinstituut de pop/boer in het veld op mijn broer lijken, en stond erop dat we op de foto gingen (jah je had er bij moeten zijn, maar het resultaat is te vinden in het fotoalbum)

Wat betreft cultuur, daar begin ik een steeds beter beeld van te krijgen. De gemiddelde Lao is een zeer relaxt persoon, werkt vooral niet te hard, en in het algemeen zeer behulpzaam.
Er was hier laatst een feest in mijn guesthouse, en hier heb ik mijn introductie gehad in de traditionele Lao dans. Deze dans gaat net zo gemoedelijk en relaxt als alle andere dingen hier in het land, en vrouwen worden hierbij niet aangeraakt. Sowieso raken mannen hun vrouwen hier in het openbaar niet aan, dat in kroegen met prostituees en ladyboys dat anders gaat hoef ik jullie niet te vertellen… Dit laatste vond ik trouwens echt enorm ranzig, westerse mannen van 50-60, die zich inlaten met meisjes van 20-25 en erg genieten van deze aandacht. Maargoed, dat zal ik maar als onderdeel van mijn cultuurshock beschouwen, aangezien ik het afgelopen weekend in Thailand dat al weer als een normaal iets begon te zien.

In de afgelopen weekenden ben ik al een paar keer op zondag met mijn motor op pad geweest, om even te ontsnappen aan de uitlaatgassen van de stad. Deze tripjes zijn erg relaxed, ik kan een beetje mijn armen en benen laten bruinen, genieten van de country-side en de natuur, en mijn Lao oefenen op de locals die ik tegenkom in de restaurantjes. Oh op een van de bordjes hield een bordje mij tegen om verder te gaan met de volgende tekst: Do not go, bannecl area.…. Iemand enig idee wat het betekent? (zie fotoalbum) Aangezien in de Lonely Planet nog wel eens geschreven wordt over UXO (Unexploded Ordnance) gevaar, maar besloten om niet verder te lopen. Hier nog een wistjedatje: Wist je dat Laos per inwoner het zwaarst gebomardeerde land in de wereld is, terwijl het officieel niet eens een oorlogsgebied was in de Vietnamoorlog?

De kerstdagen i n Thailand doorgebracht, dit omdat ik mijn visum moest verlengen. Weinig kerstgevoel gehad, doordat het niet gevierd wordt hier en omdat het 30 graden was. Ik heb me vooral ondergedompeld in het Mekong gevoel: in je hangmat een boek lezen, vanuit de tropische tuin kijken naar het voorbijstromende water en de bootjes, en ’s avonds socializen met gasten in de bars en het guesthouse.

Met oud en nieuw ga ik waarschijnlijk even een expat feestje meepakken, en zoals het nu lijkt ga ik aankomend weekend met een Duitser naar een olifanten-observatietoren (i.p.v. olifanten schiessen gaan we ’s nachts olifanten gucken, als we geluk hebben)

Oh, ik ben ook ‘ontmaagd’ hier bij de Vientiane Hash Harriers. De Hash Harriers is een soort van globale hardloopbeweging die over de hele wereld ‘hashes’ organiseert. Deze hashes gaan gepaard met genoeg rituelen en de eerste hash wordt je ontmaagding genoemd. Je gaat met die groep eerst hardlopen, en daarna bier drinken, in een cirkel staan en ouwehoeren, nog meer bier drinken, eten en nog meer bier drinken en ouwehoeren. Heb me hier prima vermaakt met sportievelingen en minder sportievelingen uit diverse landen!

Goed, het stuk is natuurlijk weer veel te lang geworden, maar als ik nog meer achterwege laat denken jullie dat ik geen fuck beleef (en die impressie is niet waar). Foto’s zijn te vinden op deze link: http://picasaweb.google.nl/chrisseijger10

In ieder geval wens ik iedereen veel plezier met de jaarwisseling, en een goed 2010!

Laagon!

Chris